woensdag 6 november 2013

Zwaai nog maar een keertje



Zwaai nog maar een keertje
 
Quilt 50 x 50 cm, 2013
 
Voor het thema "Mensen" voor de De-Uitdaging heb ik deze quilt "Zwaai nog maar een keertje" gemaakt. Ik ben uitgegaan van een menselijke eigenschap. Wij zwaaien. Naar elkaar als groet naar bekenden elkaar zien maar ook naar onbekenden zoals in een optocht (denk aan Sinterklaas en de Pieten)  Verder zwaaien mensen naar baby's  als praten nog niet veel zegt en een voor mij bekend fenomeen is zwaaiende passagiers en mensen die achterblijven als een schip vertrekt of bij aankomst.
Als meevarend echtgenote van een scheepswerktuigkundige op de grote vaart heb ik veel zwaaiende mensen gezien in de havens die we aandeden. Ook  op de passerende schepen zwaait men naar elkaar. Behalve die ene keer. Op de rivier de Weser naar Bremerhaven vaarde een zeiljacht langs de boeg van het schip. Ik zwaaide maar ze zwaaiden niet terug . Wel werd er Kaaskopf naar mij geroepen. Nou dat hadden we nou niet aan boord. Dus zwaaide ik nog maar een keer. 
 
 
Voor deze quilt heb ik een combinatie gemaakt van de 2 zwaaiende groepen mensen. Linker helft: de mensen staan op de kade en  rechterhelft: de passagiers op een schip die aan de reling staan te zwaaien. Het zou in werkelijkheid alleen recht van boven kunnen om ze in één beeld te krijgen.
Ik begon de mensen te tekenen maar al gauw bleek dat ze leken op mijn gezin. Zoals we voor vakanties naar Groot Brittannië aan dek stonden.


 
Omdat ik vaak muziek van Leonard Cohen aan heb en hij zingt "Hey that's no way to say good bye" staat hij er ook op zoals hij zwaait met zijn hoed tijdens de 2 concerten waar ik dit jaar ben geweest. De mensen zijn van zelf geschilderde dikke lutrador en de kade, de zee, de lucht en het dek van het schip zijn zelfgeverfd katoen. De ramen van het havengebouw zijn verschillende laagjes organza onder een afdekkende laag lichtgrijze bijna transparante organza.

 

 
Het dek heeft een zwaaiende hand in het gequilte oppervlak.

 
Van de zomer weer op vakantie naar Scotland natuurlijk foto's gemaakt bij vertrek New Castle. Het bruisende  water tussen wal en schip blijft mij fascineren. Door de boeg en hekschroeven draait het water rondjes tegen de kade aan klotsend. Ik heb dit met quilten en puff paste weergegeven.

 
Maar hoe ik ook zocht er werd niet gezwaaid door de passagiers. Dit komt ook doordat er geen mensen in de buurt van het schip mogen lopen. Iedereen gaat per auto, motor of per bus met de afgesloten loopbrug aan boord.


Dan maar terug zoeken in oude fotoalbums. In het tijdperk van zuinig foto"s maken met een rolletje.
Maar geen zwaaiende mensen. Wel deze foto van rechts "mijn"zeeman. Dit keer niet in de machinekamer bij aankomst Rotterdam maar in uniform aan dek. Hij heeft heus naar mij gezwaaid maar toen ik de foto nam was dat natuurlijk al gebeurd. Hij kijkt immers zo vrolijk na maanden elkaar niet gezien te hebben. Hier onder het containerschip waar hij op vaarde de  ms "Nedlloyd Houtman", op dat moment als " Largsbay" voor een Engelse maatschappij varend, vlak voor aankomst.
 

 
Wave again once more. Quilt 50 x 50 cm  2013
 
Made for the theme "People" for the quiltgroup De-Uitdaging.
 
One of the habitits of people is waving. To each other as a greating. But people also wave to other people when in a parade or to small baby's. People wave as hall and goodbye on ship and on the kay. 
As a wive of a  marine engineer I have seen a lot of waving people on our journeys. But only once they didn't wave back. On the Weser a German river  I was at the bow of the ship when a yacht sailed pass. I waved and heard the yell Kaaskopf. We didn't have that on board so I waved again once more.
For the design of the quilt I have made a left part with the people standing on the kay waving to the right part. the people on the departing ship. Drawing the people on the deck of the ship they started to look like my family as we sailed for our holidays to Great britain. Because I listen a lot of Leonard Cohen music one of the people on the kay looks a bit like him taking off his hat  like in the song "Hey that's no way to say goodbye" on the concerts I went to this year.
The quilt is made of self painted cottons for the sky, the sea and the deck of the ship. The people are selfpainted thick lutrador. In the right hand lower corner is a quilted form of a hand. The wurling sea next to the kay is made by quilting and puff paste. The movement of the water still fashionate me.
Of course I made a lot of pictures on our holiday to Scotland this summer but ther were no people waving by departure  New Castle. There are no people allowed on the kay so nobody to wave to.
So I looked in old picture albums for pictures but in the time of rollfilm and thrifty taking pictures there were no waving people in them. I found pictures of "my" sailor at the railing of the "Nedlloyd Houtman" not in the engineroom ariving in Rotterdam but in uniform on deck looking out for me. We have waved of course before the picture was taken, you can see his joy to see each other after months. Last picture is the containership just before entering the harbour.

3 opmerkingen:

Hannie de Beer zei

Je hebt er een prachtig familietafereel en verhaal van gemaakt! Leuk om de oude foto's te zien. Heel toepasselijk ook weer bij je moderne werk!

marjolijn zei

Hier een nog uitgebreider verhaal. Zo leuk om te lezen. En ik heb de quilt al in het echt mogen bewonderen. Sterker, hij ligt hier nog en ik zal er zeker nog een keer een goede blik op werpen. Zaterdag komt hij weer "thuis".

christina zei

Prachtig verhaal en heel leuk uitgevoerd.