Peter Frank Stoeckart
1 maart 1990 - 28 september 2017
"All we have to decide is whay to do with the time that is given us"
( J.R.R. Tolkien)
Begin tekst van Peter 's proefschrift en de rouwkaart waar aan wij hebben toegevoegd:
Trots op wat is bereikt en de wil om door te gaan tot het einde.
Intens verdrietig over de verloren uren en om wat niet meer mogelijk was.
Gelukkig zijn wij met wat je ons hebt gegeven als de bijzondere jongen die je was.
Afgelopen vrijdag was de uitvaartplechtigheid waarbij mijn bijdrage was deze fotovoorstelling met daarbij de muziek van Peter's opa. Jan Stoeckart alias Julius Stefaro.
Muziek van de tv-serie "Floris"en de muziek van de film "Monty Python and the Holy Grail"
Foto's van Peter van 27 jaar. van baby , voor het eerst met je broer, als ridder bij Warwick Castle, Harry Potter filmlocaties. Als keeper bij Hockey, met de cricketer's in Engeland. Wandelend langs Hadrian's Wall en naar de top van de Ben Nevis in Scotland. Foto's van je Bachelor, Research Master en je promoveren. Van toen je ziek was en de laatste foto van net voor je ziek worden juli 2016.
Peter we zullen je zo missen.
Quilt: Stilleven Dr. Peter Frank Stoeckart
maart 2017, 50 x 50 cm
cadeau voor zijn Promoveren december 2016
De quilt was de foto op de rouwkaart en stond bij de bloemen op de uitvaart.
voor uitleg zie bij label Stilleven en stoeckart familie op dit blog
3 opmerkingen:
Bijzonder mooi Marjo om dit bijzonder intieme gebeuren met je blog lezers te delen. Ik hoop van harte dat de herinneringen aan jullie lieverd op termijn jullie troost geeft.
Zo'n persoonlijk afscheid geeft zeker troost bij dit grote verlies. Maar wat zullen jullie Peter missen.... Wat blijft, zijn de vele mooie herinneringen, die jullie zeker koesteren..
Lieve Marjo, al surfende op het web kwam ik "toevallig"op je blog terecht.
Ik ben ontroerd door de wilskracht van je zoon (en van jullie allemaal) om door te gaan tijdens zijn ziekte met dat wat hij het liefste wilde. Promoveren.... Ik weet uit ervaring dat de zorg en het verdriet in zo'n ziekteperiode veel van iedereen vraagt.
Wat een moed! Sommigen mensen zeggen dan:"je hebt geen keus, je moet door"
Dat mag dan zo zijn , maar jullie hebben je zoon wel iets heel moois gegeven: namelijk de kans om de laatste tijd die jullie samen nog hadden op zijn eigen manier in te kunnen vullen. Wat zullen jullie trots op hem zijn!!
Ik zou je enige troost willen geven ( als dit al mogelijk is) met de volgende regels:
In de diepste lagen van mijn ziel
heb ik je zachtjes neergelegd.
Daar woon je nu
voor nu en voor altijd.
Ik wens jullie heel veel liefde samen toe.
Patricia Kral
Een reactie posten