" Floris 50 jaar jeugdheld " Expositie in Museum van de 20e eeuw in Hoorn

 Expositie

Floris 50 jaar jeugdheld

in 

Museum van de 20ste Eeuw,  Hoorn

t/m 15 september 2019

Met mijn man en schoonmoeder naar de Floris expositie geweest.. Als je er binnen komt zie je direct de tv met de intro van het tv programma. En dan natuurlijk de tekst: muziek Julius Steffaro.
Dat is dus het pseudoniem voor Jan Stoeckart, mijn schoonvader.
Ik groeide op met dat mijn oom Kris van de Velden in de serie speelde (de Blinde die weer kon zien door de medicijnen van de kwakzalver) en mijn man dat zijn vader de muziek en die bekende tune had gemaakt.

 Samen kijken naar de film en de tune die daar continue wordt gespeeld.

Floris en Sindala hebben uiteraard hun eigen vitrines met veel foto's en kleding.

En waar wij natuurlijk naar kijken. "Wat schrijven ze over de muziek?"

Een documentaire over het maken van de serie werd op een muur geprojecteerd. Deze hadden we nog niet eerder gezien. En wat zo leuk was. Daar was Jan Stoeckart aan het werk met stopwatch bij de filmmuziekmontage in 1969.  Foto" s zijn door mij genomen  tijdens de projectie op een gewitkalkte muur dus ik ben al blij dat er iets van gelukt is. Documentaire duurde 30 min dus weer over doen zou wat geduld vergen.

 De achterste persoon is de componist Jan Stoeckart

Hier net een andere close-up.
Hieronder het Promenadeorkest die de muziek uitvoerde. Daar was Jan trombonist. Mijn schoonmoeder zag nog veel bekende zoals trombonist en vriend Wijnand Severstern.

De muziek van de tv-serie is een onderdeel van mijn jeugd maar ook inspiratiebron voor mijn werk nu. Voor het thema "Muzikale Verbinding" voor www.de-uitdaging.blogspot.com maakte ik deze quilt. 50 x 50 cm in 2013. Links mijn oom Kris van de Velden en rechts Floris

Voor de tentoonstelling van Europese Quiltersgildes maakte ik in 2015 deze kleinere quilt. 30 x 30 cm. Floris , The Tune.

Het Museum van de 20ste eeuw is in Hoorn in een voormalige oude gevangenis. Vol met voorwerpen gerangschikt op thema. b.v. radio's Ik zag er mijn allereerste eigen transistor radio. Luisteren naar Radio Veronica kon ik zo zelf zonder dat mijn ouders mijn muziek hoefde te horen.

Verder was er een marklin treintjes expositie.
En zagen we meerdere malen dit Klokken theeservies. Dankzij de Kringloper hebben we nu de theepot. Toen mijn zoon ziek was stootte ik de modern witte  theepot tegen het hardstenen aanrecht. Geen tijd en zin om op zoek te gaan naar een nieuwe pot zag ik deze bij de kringloper en we hebben er al weer een tijd plezier van wat de theepot is bekend bij meerderen en dat maakt het een talkingpoint.

In het West Fries Museum was er een tentoonstelling van bananenbast kleding.
Kinderkleding uit de V.O.C. tijd nagemaakt met dit vezel. Het materiaal lijkt een kruising tussen in vormgeknipt papier en textiel.

IJsblokjes verven bij gebrek aan sneeuw

Resultaat van met ijsblokjes verven van katoen

Het is onderhand maart en de sneeuw komt vast niet meer. Ik had wel een aantal lappen katoen liggen die in soda/zout bad waren geweest en nu met knijpers en elastiekjes klaar lagen. 

Wachtend op de sneeuw.

Dan toch maar het alternatief uitproberen want zo neemt het werkplek in.
5 bakjes voor ijsblokjes gevuld met water en na een paar uur zijn ze klaar.
Bij sneeuwverven deed ik altijd wat sneeuw eerst dan poederverf en een beetje sneeuw er op tegen het stuiven van de verf.. Nu dus wat ijsblokjes dan verf en weer ijsblokjes. Maar zoals er veel sneeuw kan zijn, ijsblokjes zijn bij elkaar maar een klein beetje water. Dus dat werd nog een voorraadje blokjes maken voor de volgende emmer.

Ik had grote knijpers gekocht maar die gaan niet echt goed bij dikkere hoeveelheid stof.  Metalen fruitschalen van de kringloper doen het wel heel goed bovenop de emmer.

En dan hangt het katoen na het spoelen en eerst buiten druipen te drogen aan het droogrek. Altijd leuk en spannend om de pakketjes uit te pakken
De blauwe verf doet het veel beter dan de gele, deze heeft maar weinig resultaat. ook heb ik na het smelten van de blokjes maar water over het verfpoeder gegoten want een deel van de verf lag er nog bovenop.

Toch werkt het wel al vind ik het sneeuwverven beter gaan. Of ik moet een grotere hoeveelheid ijsblokjes hebben. Ik denk dat de lucht in de sneeuw voor een betere spreiding van de verf zorgt.

De 2 niet meer zo witte t-shirts zijn ook weer te dragen.

Dan toch ook maar die 2 gekregen blouses, oranje en paars  wat moet ik er anders mee, in een verfbad met een babypolo. We hebben sinds kort een achternichtje. wie weet wordt het wat voor haar.

De paarse is allerlei vlekken blauw en het paars minder vel van kleur. Die kan ik dragen zo. maar de oranje is niet mooi al lijkt het hier op de foto niet meer oranje maar roze. Die gaat maar op de stapel experimenteer lappen. Polo- tje is erg blauw geworden. Blijkbaar is daar de gele verf niet langs gekomen.
Al met al is ijsblokjes verven een alternatief voor het sneeuwverven maar dan kan ik het ook met in water opgeloste verf in afwasmiddelpotten zoals ik al jaren geleden deed.

Schaduw die ik meedraag

Schaduw die ik meedraag

Quilt 40 x 60 cm,2019

Thema Schaduw bij de www.de-uitdaging.blogspot.com  

Met veel verschillende schaduwideeën in mijn hoofd kwam ik steeds op deze.

De "Schaduw die ik meedraag"

Het laatste jaar van onze zoon is de schaduw die ik mijn verdere leven mee draag.

De quilt heeft als ondergrond een ecoprintlap gemaakt met de bloemen die we terugnamen van de uitvaartbijeenkomst van onze zoon. Omdat ze nog lang stonden waren ze te gedroogd om goede print te geven. Maar voor deze quilt zijn ze prima.

Daarop heb ik de de schaduw van de persoon gemaakt van  verschillende grijstinten tule en organza en een grijze katoen. De vormen en kleuren worden naar achteren toe steeds vager.

Vooraan sta ik met vlechtje ( heel veel tinten beige garen machinaal gestikt en de dradenuiteinde loshangend gevlochten) en een blouse van zelf gesneeuwverfde katoen.

In het schaduwdeel staat rechts Peter in zijn zwarte promoveerpak .zoals op een foto als hij net zijn bul krijgt.

 Daarachter met wandelstok als het lopen minder goed gaat met het rechterbeen.

Daarnaast een deur, symbool voor het weinige bezoek dat hij en wij kregen toen men wist dat hij ziek was. Blijkbaar gaat men niet op ziekenbezoek bij een terminaal patiënt. Slechts enkele vrienden en enkele familieleden.

Met het ziekenhuis bed is er ook al snel een kantelbare rolstoel nodig. Zo kon Peter nog wel werken aan het herschrijven van zijn scriptie in te publiceren artikelen. En communiceren met de buitenwereld.

Het ziekenhuisbed met links de tillift als symmetrie met de papegaaibeugel.

 De ecoprint lap aan het begin van het werk.

Onder de ecoprintlap een iets verdikking van de quilt op de plaats waar de persoon komt.